Algemeen
De slawortelboorders (Korscheltellus lupulina) is zeer polyfaag. Er zijn meldingen van schade bij vele gewassen, waaronder aardbei, framboos en hop. De mot is wijdverspreid in Europa.
Levenscyclus en uiterlijk van de slawortelboorder
De motten hebben een spanwijdte van 25-40 mm, met geelbruine voorvleugels, vooral bij de mannetjes afwisselend wit getekend. De achtervleugels zijn geelgrijs. De eieren hebben een diameter van 0,5 mm en zijn bijna rond. Bij het leggen zijn ze witachtig, maar kort daarna worden ze zwart. De larven zijn tot 35 mm groot, witachtig, glanzend en deels doorschijnend. De donkere ingewanden zijn goed zichtbaar. De kop en het halsschild zijn lichtbruin. De pop is ongeveer 20 mm groot en bruin met uitsteeksels aan de onderkant van de achterlijfsegmenten.
Volwassen slawortelboorders vliegen in de avondschemering in mei of juni en af en toe ook in augustus en september, vaak in grote aantallen boven grasland. De vrouwtjes strooien maximaal 300 eieren willekeurig uit tijdens het vliegen. De rupsen zitten in de bodem en voeden zich daar met de wortels van veel planten. Ze graven smalle voedingsgangen in de grond waarin ze zich terugtrekken als ze gestoord worden. De rupsen worden vaak opgegraven bij het bewerken van de bodem.
Ze eten de hele winter door en verpoppen zich meestal rond april, maar soms duurt de ontwikkeling nog een jaar. De verpopping vindt plaats in een los geweven zijdetunnel tussen de wortels. Na ongeveer zes weken wriemelen de poppen naar het grondoppervlak, waar ze na het uitkomen van de adulten blijven uitsteken. Vaak verschijnen na regenval grote hoeveelheden pas uitgekomen motten.
Schadebeelden
De ernstigste schade ontstaat in het najaar, de winter en het voorjaar. Aardbei wordt vaak aangetast, vooral als het gewas wordt geplant op onlangs geploegd grasland. De larven boren grote tunnels in de kroon, waardoor de groei vertraagt en de plant verwelkt. Ernstig aangetaste planten kunnen doodgaan. Soortgelijke symptomen worden waargenomen in andere aangetaste gewassen.