Amazone Plants zet de weg van de ecoteelt voort
Chrysoperla carnea voor plaagbestrijding
Chrysoperla carnea, algemeen bekend als de groene gaasvlieg, is een nuttig insect dat in de land- en tuinbouw wordt gebruikt als natuurlijke predator van verschillende plaaginsecten. Het behoort tot de familie Chrysopidae binnen de orde Neuroptera. Groene gaasvliegen richten zich op bladluis, rupsen, trips, wolluis en andere insecten met een zachte huid die schadelijk zijn voor planten. In de land- en tuinbouw wordt Chrysoperla carnea gebruikt als biologische bestrijder om plaagpopulaties te beheersen. De larven van groene gaasvliegen zijn bijzonder effectieve predatoren.
De groene gaasvlieg Chrysoperla carnea wordt gebruikt voor de bestrijding van de volgende plagen:
De natuurlijke vijand van Chrysoperla carnea is bij Koppert verkrijgbaar als Chrysopa en Chrysopa-E.
Hoe Te Gebruiken Chrysoperla carnea
De gaasvlieg Chrysoperla carnea is verkrijgbaar in flessen (Chrysopa en Chrysopa-E).
Beste omstandigheden voor gebruik van Chrysoperla carnea
Chrysoperla carnea is effectief in een breed temperatuurbereik, inclusief lage temperaturen (gemiddeld > 12°C/54°F). Het is het meest effectief bij 20-28°C (68-82°F).
Eetgedrag van Chrysoperla carnea
Gaasvliegen zoeken hun prooi willekeurig op de plant. Hun efficiëntie wordt ernstig belemmerd door de aanwezigheid van bladharen. De larven zijn niet gemakkelijk waar te nemen en zijn vooral 's nachts actief. Overdag schuilen ze onder de plant of de rand van de pot. De larven grijpen hun prooi van onderaf en tillen hem op in hun kaken. De prooi wordt geïnjecteerd met een speekselvloeistof die de inhoud van het lichaam verteert en vervolgens wordt leeggezogen. De prooi kan soms groter zijn dan de larve zelf. Gemiddeld eet een larve 300-400 bladluizen van verschillende grootte tijdens zijn ontwikkeling, hoewel de werkelijke hoeveelheid afhangt van de soort prooi en de temperatuur. Wanneer prooien schaars zijn, kunnen de larven hun toevlucht nemen tot kannibalisme, waarbij de oudere larven de jongere opeten. Eieren worden vaak genegeerd omdat ze op steeltjes staan. Volwassen dieren leveren geen bijdrage aan biologische bestrijding. Ze voeden zich uitsluitend met stuifmeel, nectar en honingdauw en de meeste vliegen de kas uit.
Levenscyclus van Chrysoperla carnea
Je kunt de verschillende levensstadia van de groene gaasvlieg, Chrysoperla carnea, herkennen bij gebruik voor biocontrole door te kijken naar de verschillende fysieke kenmerken in elk stadium:
-
Eistadium: Eieren van de groene gaasvlieg zijn klein, ovaalvormig en worden meestal afzonderlijk of in kleine groepjes gelegd op gebladerte van planten of in de buurt van prederen. Ze zijn lichtgroen of wit van kleur en zitten met een dun steeltje vast aan het substraat.
-
Larvenstadium: Groene gaasvliegen larven van Chrysoperla carnea zijn 2-10 mm lang. Ze hebben grote, naar voren uitstekende kaken en goed ontwikkelde poten. De larve is kleurloos en transparant als ze net uit het ei komt, later wordt ze crèmekleurig tot lichtbruin. De kop is lichtgrijs, met zwarte ogen en donkere monddelen en antennen, met twee convergerende donkerbruine rugstrepen die naar achter toe breder worden. Twee chocoladebruine of roodbruine banden lopen over het lichaam.
-
Popstadium: De poppen van de Chrysoperla carnea staan meestal los van elkaar, maar verschijnen soms in groepen als de populatiedichtheid bijzonder hoog is. De ontwikkeling van de pop is uitwendig zichtbaar. De buitenste cocon is 8 mm lang en 4 mm dik. De binnenste, dichter gesponnen cocon is gebroken wit en eivormig, ongeveer 3 mm lang en 2,5 mm dik. De ruimte tussen de binnenste en buitenste cocon is gevuld met fijne, losse vliezen. Cocons kunnen worden gevonden aan de boven- of onderkant van bladeren, op verschillende andere beschutte plekken en zelfs op de grond.
-
Volwassen stadium: Volwassen groene gaasvliegen zijn 23-30 mm lang, slank, geelgroen van kleur, met een geelwitte rugstreep en goudkleurige ogen. Ze hebben grote, transparante, fijngroen geaderde vleugels. De vleugels kunnen niet gevouwen worden en worden in rust tentachtig boven het achterlijf gehouden. De achtervleugels zijn iets kleiner dan de voorvleugels.
